Sledehonden voeding - Of Resurrection

- Eiwitten in het hondendieet moeten voornamelijk afkomstig zijn van dierlijke bronnen.

Probeer je sledehonden niet te dwingen vegetariër te worden omdat je daarin gelooft of denkt dat het politiek correct is.

Sledehonden zijn typisch vrij dicht bij het primitieve hondentype en zijn rechtstreekse afstammelingen van wolven, die ontegensprekelijk carnivoren zijn.

Hondenvoedingsdeskundigen wiens subsidiegeld wordt verstrekt door multinationale ondernemingen proberen de stelling te verkopen dat de hond in wezen een alleseter is.

We denken dat hij in wezen een carnivoor is die zijn dieet graag afwisselt met plantaardige voedselbronnen, en door de mensheid is aangemoedigd om afhankelijk te zijn van deze bronnen, niet voor zijn eigen belangen, maar voor ons eigen gemak.

– Vlees is dus de basis eiwitbron voor sledehonden; vis is een alternatief.

In hun rauwe, verse vorm zijn beide van maximale voedingswaarde voor de honden, maar de natuurlijke, rauwe verse vormen van zowel vlees als vis zijn onderhevig aan ernstige problemen wat betreft toegang, hantering, versheid en mogelijke besmetting met besmettelijke organismen.

Enkele van de beste en meest economische vleesbronnen zijn tegenwoordig ook behoorlijk gevaarlijk.

Pluimvee is onderhevig aan salmonellabesmetting; hamburger is gevaarlijk voor E. coli en verschillende andere besmettelijke bacteriën.

Vis draagt vaak een verscheidenheid aan lintwormsoorten.

Het vlees van wildsoorten zoals elanden, herten, bevers, kariboes en schapen is zeer aantrekkelijk voor sledehonden, maar is gevaarlijk voor een verscheidenheid aan organismen, waarvan de meest gevaarlijke; de hydatid-lintworm Echinococcus is; relatief onschadelijk voor de hond, het is vaak dodelijk wanneer het wordt doorgegeven aan mensen).

Beren- en zeehondenvlees (evenals gedomesticeerd varkensvlees) kan trichinose dragen.

Om deze redenen heeft een verantwoordelijke sledehondenhonden menner geen andere keus dan vlees en vis grondig te koken alvorens deze eiwitbronnen te voeren, ook al kan koken de voedingswaarde enigszins verminderen als gevolg van vernietiging van enzymen en structurele veranderingen in aminozuren en vetzuren.

De gezondheidsrisico's van het voeren van rauw vlees en vis wegen zwaarder dan de voedingsbeloningen.

Voor vers spiervlees van niet-commerciële herkomst kan wellicht een uitzondering worden gemaakt.

Orgaanvlees kan een hoge voedingswaarde hebben, maar kan ook spectaculaire spijsverteringsstoornissen veroorzaken als het maar een klein beetje 'afwijkt'.

Elke werkende sledehond zou dagelijks wat vlees moeten krijgen; dit is vooral belangrijk voor opgroeiende jongeren .

Bulk kalkoenhuid en kippenhuid zijn vaak verkrijgbaar bij vleesverpakkingsbedrijven en kunnen soms in bevroren blokken worden besteld via de vleesafdelingen van supermarkten.

Dit zijn prachtige eiwitbronnen en vormen meestal ook een goede aanvullende vetbron; ze zijn betaalbaar, gemakkelijk te bereiden en afvalvrij.

Ze moeten goed gaar zijn om bacteriën zoals Salmonella en Campelobacter te doden.

Het is moeilijk om algemene suggesties te doen, omdat elk gebied verschillende mogelijke bronnen van vlees voor hondenvoer heeft.

Toen we bijvoorbeeld in Noord-Spanje woonden, konden we goedkoop ouder wordende schapen 'op de hoef' van lokale herders kopen; het was veel werk om ze te slachten en te versnijden, maar geweldig voor de honden (sledehonden zijn gek op schapenvlees).

Toen we in Saskatchewan woonden, was er zo'n overschot aan paarden dat we af en toe goedkope paarden kochten (nog erger dan de schapen); één paardenkarkas kan een hongerige kennel een berg hondenvlees opleveren.

Eigenaren van sledehonden moeten proberen niet aarzelend of preuts te zijn om levende dieren als vleesbron te kopen.

De kans is groot dat je het dier op een humanere manier doodt dan het geval zou zijn in een slachthuis (voornamelijk omdat je het arme beest niet zoveel angst bezorgt), en je kunt er vrij zeker van zijn dat vlees dat je slacht zelf niet op de een of andere manier besmet raakt, op voorwaarde dat het dier in goede gezondheid en drugsvrij is als je het krijgt.

Mushers die in de buurt van pelsdierfokkerijen wonen, kunnen vaak op de boerderij overtollig nertsenvoer of vossenvoer van gehakt kopen.

Het is belangrijk om rond te vragen, te onderzoeken en te proberen lokale vleesbronnen voor uw sledehonden te vinden.

Vlees is een onmisbaar onderdeel van hun dieet; het is de moeite waard om veel moeite te doen om het aan hen te geven.

Je kunt ze niet zomaar een schaal vol droge korrels geven (zoals we veel zelfbenoemde mushers in Europa zagen doen) en beweren dat je je sledehonden alles hebt gegeven wat ze nodig hebben! (Sommige van onze 'colega's' in Spanje dachten dat Isa gek was, elke twee of drie dagen tot aan haar ellebogen in het schapenbloed, terwijl ze haar sledehonden gewoon een mooie schone schotel Royal Canin had kunnen geven zonder werk en zonder rommel!)

Vleesmeel, gevogeltemeel en vismeel bieden economische en effectieve middelen om het eiwitgehalte te verhogen wanneer onbeperkt vers vlees moeilijk verkrijgbaar is.

Deze moeten natuurlijk van goede kwaliteit zijn.

Het kan nodig zijn om rechtstreeks met een destructiebedrijf te handelen, tenzij u een goede boerencoöperatie of soortgelijke voerwinkel bij u in de buurt heeft, omdat u dit soort spullen niet bij uw supermarkt krijgt.

Deze droge maaltijden hoeven niet te worden gekookt; ze kunnen direct aan elk soort rantsoen worden toegevoegd.

Zorg ervoor dat u voldoende water geeft om uw honden te helpen deze geconcentreerde eiwitbronnen te assimileren.

- De vetcomponent van het sledehondendieet is van cruciaal belang en krijgt vaak onvoldoende aandacht.

Uw honden moeten zowel vetten als oliën in hun dieet hebben.

Canola- en maïsolie zijn gemakkelijk toe te voegen aan elke vorm van hondendieet en zijn goede bronnen van omega-6 en andere essentiële vetzuren.

Visolie in kleine hoeveelheden (ongeveer 1 ml per hond) kan aan het voer van elke hond worden toegevoegd; dit levert omega-3 vetzuren op; wees voorzichtig met het voeren van visolie met een hoog vitamine A-gehalte (bijvoorbeeld kabeljauw- en heilbotleverolie), omdat het gemakkelijk is om toxiciteit te veroorzaken door te veel vitamine A.

Gevogeltevetten (kip, kalkoen) zijn uitstekende vetten voor honden.

Over het algemeen lijken de vetbronnen met een lager smeltpunt het gemakkelijkst op te nemen en het snelst beschikbaar te zijn voor het energiemetabolisme.

Dit wil niet zeggen dat uw honden geen rundervet of zelfs reuzel kunnen gebruiken als dat beschikbaar is.

Vermijd synthetische gehydrogeneerde kookvetten en vermijd vet dat oververhit is geraakt, zoals de afvalvetten die soms verkrijgbaar zijn in restaurants en fastfoodrestaurants.

Oververhitte of ranzige vetten zijn niet biologisch beschikbaar voor het metabolisme van honden en kunnen ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken.

De hoeveelheid vet in het dieet van sledehonden moet op en neer gaan, afhankelijk van of het zomer of winter is, koud of warm, hard werken of weinig werken.

Ze hebben het minste vet nodig als het een hete zomer is en ze niet werken.

Ze hebben het meest nodig in de winter wanneer het weer hard koud wordt of wanneer ze hard werken.

U moet voortdurend de vetbehoefte van de hond in de gaten houden en de hoeveelheid voer aanpassen aan de omstandigheden en de fysieke conditie van het individuele dier.

Veel teams op midfondvluchten 'crashen en verbranden' omdat de menner op de een of andere manier zijn vetvoeding verkeerd kreeg.

Te weinig, en honden branden op voordat de race voorbij is; te veel, en ze krijgen overgewicht.

Waakzaamheid en gevoeligheid zijn belangrijk.

- Dit is een lastige voedingscategorie; er is nog veel onenigheid over de specifieke behoeften van honden.

Zo zijn veel dierenartsen ervan overtuigd dat honden helemaal geen vitamine C-supplement nodig hebben, maar toch is het in kringen van sledehondenraces gebruikelijk om deze vitamine op te nemen in het suppletieprogramma van racehonden, gebaseerd op positieve ervaringen.

Over het algemeen is het het beste om een hoogwaardig compleet vitamine-/mineralensupplement voor honden te gebruiken; sommige producten die bedoeld zijn voor werkhonden bevatten ook aminozuren en spijsverteringsenzymen, en dat is maar goed ook.

Zelfs het 'volledige' supplement kan echter zelf suppletie nodig hebben, omdat de niveaus van sommige vitamines onvoldoende kunnen zijn voor sledehonden.

Sommige populaire supplementen bieden slechts 2 I.E. van Vitamine E per hond per dag bijvoorbeeld!

Bij Seppala Kennels vullen we routinematig aan met toegevoegde vitamine C (500 mg ascorbinezuur of beter nog, natriumascorbaat) en vitamine E (400 I.E.) samen met het "complete" supplement; we verdubbelen deze waarden voor oude honden en voegen ook 25.000 mg toe van bèta-caroteen ook -- je oudjes hebben alle antioxidantbescherming nodig die ze kunnen krijgen!

Vitamine E is een cruciale bescherming voor zeer gestreste werkdieren, net als het mineraal selenium; zonder voldoende niveaus hiervan, zijn sledehonden onderhevig aan een plotselinge dood door degeneratieve spier- en zenuwaandoeningen.